Ze kunnen zeggen wat ze willen

Sinds het verlies van Romée heb ik een enorme persoonlijke groei doorgemaakt en dat ontwikkeld zich nog steeds.

Vroeger kon ik me erg druk maken over wat anderen van me vonden of dachten, iets wat ik nu totaal onbelangrijk vind. Het gaat er ook niet om wat de wereld van je vindt (op een selectief groepje na) maar hoe je naar jezelf kijkt.

Ze kunnen zeggen en denken wat ze willen, ik laat het zo van me afglijden, zonde van mijn energie.