Ik probeer altijd zo min mogelijk te kijken naar toen en waar ik vandaan kom maar vooral naar waar ik naartoe wil. Met toen bedoel ik voor Romée. Wel denk ik steeds vaker aan de weg die ik tot dusver heb afgelegd. Ik neem je mee naar een woensdag 4 jaar geleden: ik heb geen wekker gezet en sta op als ik Isabella hoor. Ik douche niet trek een joggingspak aan en maak mezelf niet op. Ik verzorg Isabella totdat mijn moeder haar komt ophalen zodat ik tijd voor mijn rouw heb. Zodra Isabella is opgehaald ga ik terug in bed, of omdat ik een paniekaanval heb of omdat ik liever slaap omdat de tijd dan sneller gaat. Verder doe ik praktisch niks, ik lees eigenlijk alleen boeken over rouw, alles kost teveel moeite en wat heeft het ook allemaal voor zin. Mijn woensdagen zien er nu 4 jaar later heel anders uit: mijn wekker gaat om
06.00 uur ik maak mezelf klaar, daarna kleed ik de meisjes aan en ontbijten we. Ik breng Isabella naar school en Lorèn naar oma. Daarna ga ik sporten, het huishouden doen, dingen regelen en s’avonds hebben we nog date night.
Ik ben trots op de weg die ik heb afgelegd en het geeft hoop dat ik misschien wel weer op mijn oude energieniveau kan komen.
Commentaires