Nu je vergeten wordt..

Nog niet zo heel veel generaties voor mij werd gedacht dat het goed voor de ouders was om hun stil geboren baby niet te zien, het kamertje op te ruimen voor de ouders thuiskwamen en er nooit meer over te praten alsof het niet gebeurd was.

Inmiddels kunnen ouders hun stil geboren baby inschrijven in het bevolkingsregister, begraven of cremeren en wordt hun verdriet gezien en erkend.

Het is namelijk niet alleen de gebeurtenis maar ook het stilzwijgen dat ervoor zorgde dat moeders er nooit meer bovenop kwamen.

Ik dacht dat ik er zelf voor zorgde dat Romée nooit vergeten zou worden omdat we altijd openlijk over haar praten en ze overal zichtbaar aanwezig is. En ben weleens gewaarschuwd dat iemand het ooit op een dag zou kunnen vergeten, ik geloofde het niet en al helemaal niet van dichtbij maar dat het na nog geen 4 jaar is gebeurd heeft me gebroken.