Leven anders ingekleurd

We zijn begonnen met het opruimen, weggeven en verkopen van de babyspullen. Een lastige stap en ook erg emotioneel. Er waren een aantal mensen in mijn omgeving die zeiden: maar het hoeft toch niet direct, het staat toch niet in de weg op zolder? Nee het staat misschien niet in de weg op zolder maar wel in mijn hoofd. Ik moet ruimte gaan maken in mijn hoofd, me neerleggen bij het feit dat mijn droom van een groot gezin niet gaat uitkomen. En nee ook dat is niet iets dat tijd nodig heeft. Ik zal dit altijd als een gemis zien, ik zal het moeten accepteren maar het is niet goed zo. In mijn omgeving zie ik natuurlijk meer mensen struggelen met dromen die niet uit gaan komen, een kinderwens maar geen partner, graag een partner vinden in het algemeen. Zo dealen we allemaal met het loslaten van onze dromen, hoe groot of klein ook.

• Het helpt dat ik veel spullen kan geven aan een gezin in het dorp dat net 4 pleegkinderen in huis genomen heeft, de spullen komen op een plek terecht waar het hard nodig is.