Je straalt rust uit

Onverwachts stapt een vriend van Cas binnen, ik bak koekjes met Isabella (het is in het eerste jaar zonder Romée). Hij merkt op dat is erg rustig en ontspannen overkom.

Goed opgemerkt van hem, want als je goed gekeken hebt zie je dat ik al snel na het verlies van Romée een rust over me heen kreeg. Niet rust als in berusting maar in overgave. Een realisatie dat niets meer belangrijk is behalve de gezondheid van de mensen om me heen.

Ik maak me niet snel meer ergens druk om, focus me vooral op het nu. Sociale druk en druk vanuit de maatschappij laten mij koud. Het leven is te kort om altijd gehaast te zijn.

In rust zie je zoveel meer en jij bracht mij rust.