In mijn telefoon maak ik notities voor al mijn blogs. Schone schijn, niets voor mij lees ik.
Inmiddels weet ik dat ik mezelf zeker niet altijd presenteer zoals ik me voel. Ik besprak het ook een keer met mijn therapeut; soms weet ik zelf niet meer wat echt is en wat niet. Ze stelt me gerust en verteld over de metafoor die ze hiervoor gebruikt. Je moet het zien alsof je iedere keer een andere jas aantrekt, net wat past bij de gelegenheid en je gemoed.
Ik ervaar het als een hele zoektocht omdat ik voorheen gewoon één jas droeg.
Laatst realiseerde ik me dat ik hier echt aan moet werken, een lotgenoot die lesgeeft in therapeutisch boksen dacht dat ik niet goed had begrepen wat voor werk ze doet toen ik mezelf inschreef. Ze belde me op een legde uit dat het voor mensen is die ongelukkig zijn en worstelen met verschillende persoonlijke issues. Ik zei: nee ik heb je niet verkeerd begrepen, ik kan het goed gebruiken. Aan haar reactie merkte ik dat ik zelfs onder lotgenoten dus soms andere signalen afgeef.
Je ziet nooit aan iemands glimlach hoeveel verdriet en uitdagingen erachter schuilgaan.
Comments