Het meisje dat altijd straalt heeft haar kracht uit pijn gehaald

Vorige week raakte ik bij zwemles in gesprek met een moeder, ze vroeg hoeveel kinderen ik heb. Ik vertelde dat we 3 dochters hebben maar dat de middelste niet meer bij ons is. Ze schrok en verontschuldigde zich, iets dat mensen gek genoeg altijd doen. We bleven in gesprek en ze was heel geïnteresseerd en lief.

Deze week kwam ze naar me toen ik vertelde ze dat ze veel aan me had gedacht, mijn verhaal had veel indruk op haar gemaakt, ze had veel bewondering en respect voor me. Maar wat me vooral erg raakte was dat ze zei dat ik van alle moeders in de wachtruimte de laatste was waar ze dit verdriet bij verwacht had. Ze noemde me een opgewekte, spontane, lieve vrouw en moeder. Wat een prachtig compliment.