Een kind van de zee

In de paar dagen dat ik alleen in Italië was heb ik 4 boeken uitgelezen.

Ik ben altijd gek geweest op lezen, ik kan mezelf compleet verliezen in een boek. Nu lees ik ook om te ontsnappen aan de realiteit of om herkenning te vinden.

Één van de boeken ''Een kind van de zee'' heeft een diepe indruk achtergelaten. Eerder zag ik al de film ''Zee van tijd''. Het gaat over een stel dat de wereld rond vaart met hun zeilboot met hun 7 jarige zoon. Op een dag verdwijnt hun zoon op zee. Hij is nooit teruggevonden.

De gecompliceerde rouw en schuldgevoelens worden zo puur beschreven in dit boek.

Ondanks de grote verschillen tussen mij en de hoofdpersoon (de moeder) en de totaal andere vorm van verlies voel ik me altijd diep verbonden met moeders die hun kind moeten missen.