Een brief aan mijn overleden dochter

Afgelopen zondag was de jaarlijkse herinneringsdag van Steunpunt Nova.

Ieder jaar heeft zo ongeveer hetzelfde programma, er is veel tijd om met lotgenoot-stellen te praten, er worden workshops gehouden en er is een herinneringsritueel voor alle kindjes die zo ontzettend worden gemist. Meestal doen we een creatieve workshop, zodat we iets tastbaars mee naar huis kunnen nemen. Dit jaar hebben we een buitenkaars gemaakt die we op Romée's jaardag gaan branden.

Voor het herinneringsritueel werd ons gevraagd een brief te schrijven aan Romée, iets dat ik nog steeds zelf wil doen maar iedere keer als ik begin vind ik het te pijnlijk en stop ik weer. Tijdens het herinneringsritueel worden alle namen van de kindjes opgenoemd en de ouders mogen om en om naar voren komen en in dit geval het briefje in een boomstam stoppen. Een ritueel dat bij mij altijd veel emotie opwekt, het horen van haar naam en het zien van het herkenbare verdriet bij anderen snijdt door mijn ziel.